Pada tanggal 7 Disember 2017, umat Islam seluruh dunia terkejut
dengan kenyataan rasmi Presiden Amerika Syarikat, Donald Trump yang
mengisytiharkan bahawa mereka mengiktiraf Baitul Maqdis sebagai ibu
negara haram Israel yang sebelum ini di Tel Aviv. Hal tersebut
menggembirakan hati golongan Yahudi yang berfahaman zionisme.
Sama-samalah kita berdoa kepada Allah SWT agar saudara-saudara seagama
kita di Palestin dan di tempat-tempat lain dikurniakan kekuatan dari
segi keimanan, kesatuan, fizikal, mental, interlektual, ekonomi dan
semangat juang yang tinggi, semoga kemenangan berpihak kepada umat
Islam.
Yahudi atau Judaisme lebih kepada sebuah agama eksklusif, ini
bermaksud mereka tidak cenderung untuk mengembangkan agama mereka kepada
masyarakat yang bukan berdarah keturunan bangsa Bani Israel. Mereka
merupakan keturunan kedua belas-dua belas orang putera Nabi Ya’akub AS.
Nama agama mereka adalah berdasarkan nama salah seorang anak Nabi
Ya’akub AS yang bernama Yahuza (Judah), manakala nama bangsa mereka, Israel, merupakan nama gelaran Nabi Ya’akub AS.
Al-Qur’an menggelarkan mereka sebagai “Ahlul Kitab” yang bermaksud
golongan yang dikurniakan ataupun mereka yang mengikuti ajaran
kitabullah (kitab-kitab suci yang diwahyukan oleh Allah SWT). Secara
khususnya, gelaran Ahlul Kitab di dalam al-Qur’an ditujukan kepada
penganut agama Yahudi dan Nasrani (Kristian). Walau bagaimanapun,
terdapat juga para ulama’ yang menafsirkan bahawa Ahlul Kitab selain
merujuk khusus kepada penganut agama Yahudi dan Kristian, secara umumnya
juga termasuk penganut-penganut agama-agama lain seperti Majusi,
Sabi’un, Hindu, Budha, Konfusianisme dan Shinto.
Kitabullah yang dimaksudkan tersebut ialah Taurat, Zabur dan Injil.
Sebagaimana yang wajib diimani oleh umat Islam, Allah SWT telah
mewahyukan pelbagai kitab dan suhuf kepada para nabi dan rasul tertentu
yang mengandungi keterangan tauhid dan ketetapan syariat yang hanya
bersesuaian pada golongan masyarakat tertentu dan tempoh masa tertentu
(kecuali al-Qur’an, yang diwahyukan untuk seluruh umat manusia daripada
zaman Nabi Muhammad SAW sehingga hari kiamat) untuk diikuti dan sebagai
panduan hidup bagi mereka beriman kepada Allah SWT. Empat buah
kitabullah yang wajib diketahui oleh umat Islam ialah Kitab Taurat yang
diwahyukan kepada Nabi Musa AS, Kitab Zabur yang diwahyukan kepada Nabi
Daud AS, Kitab Injil yang diwahyukan kepada Nabi ‘Isa AS dan Kitab
al-Qur’an yang diwahyukan kepada Nabi Muhammad SAW.
Dari sudut pandang umat Islam, apa yang boleh “disamakan” dengan
Kitab Taurat dan Injil yang asli pada masa kini ialah Torah dan Bible,
iaitu kitab suci penganut agama Yahudi dan Nasrani (Kristian). Ini
kerana menurut al-Qur’an dalam banyak ayat menjelaskan bahawa kitab
Taurat dan Injil yang asal telah banyak diselewengkan oleh pendeta
mereka sendiri mengikut kepentingan hawa nafsu mereka sendiri (Surah
al-Baqarah, ayat 75, 79, 174; Surah Ali ‘Imran, ayat 78; Surah
al-Ma’idah, ayat 13-14; Surah al-An’am, ayat 91…). Al-Qur’an juga banyak
memberi peringatan demi peringatan dan perkara-perkara penting
berkenaan golongan Ahlul Kitab sama ada dalam hal akidah, sejarah,
feqah, sosial dan kepimpinan. Sebanyak 29 kali perkataan “Ahlul Kitab”
disebutkan di dalam al-Qur’an yang merujuk kepada penganut agama Yahudi
dan Kristian atau keturunan Bani Israel secara jelas.
Pada zaman Nabi Muhammad SAW, terdapat juga golongan Yahudi di
Semenanjung Tanah Arab sama ada daripada bangsa Bani Israel mahupun
bangsa Arab sendiri. Mereka lebih tertumpu di kawasan Yaman, Yamamah dan
Yathrib (Madinah). Golongan Yahudi telah lama menetap di Yathrib jauh
sebelum kelahiran Nabi Muhammad SAW. Ketika Nabi Muhammad SAW berhijrah
ke Yathrib (Madinah) dan menukar nama negeri tersebut kepada Madinah
al-Munawwarah, terdapat tiga kabilah Yahudi terbesar merupakan penduduk
Madinah ketika itu iaitu Bani Quraizah, Bani Qainuqa’ dan Bani Nadir.
Penulis tidak dapat pastikan sama ada ketiga-tiga kabilah Yahudi
tersebut merupakan keturunan bangsa Bani Israel yang tulen atau telah
bercampur darah dengan orang Arab ataupun mereka merupakan kabilah Arab
yang menganut agama Yahudi. Apa yang dapat dipastikan bahawa mereka
mengamalkan budaya Arab, kemungkinan juga berasimilasi dengan bangsa
Arab, pertuturan seharian dan nama mereka dalam bahasa Arab, tetapi
mereka beragama Yahudi dan berpegang teguh dengan kitab suci Yahudi
iaitu Taurat atau Torah.
Sepanjang kepimpinan Nabi Muhammad SAW ke atas Madinah, ketiga-tiga
kabilah Yahudi tersebut sering menunjukkan permusuhan terhadap umat
Islam walaupun semua hak mereka sebagai kelompok rakyat minoriti
dipelihara dalam Sohifah Madinah (Piagam Madinah) yang digubal
oleh baginda dan para sahabat selepas penghijrahan mereka ke Yathrib.
Ketiga-tiga kabilah tersebut melakukan pengkhianatan malah bersekutu
dengan kaum musyrikin Makkah untuk menghancurkan umat Islam di Madinah.
Berlaku beberapa siri peperangan terhadap mereka kerana sifat permusuhan
dan pengkhianatan mereka sehingga mereka diusir keluar dari Madinah
oleh Nabi Muhammad SAW.
Walau bagaimanapun, terdapat juga beberapa orang Yahudi yang beriman
dengan Nabi Muhammad SAW seperti al-Husayn bin Salam RA. Beliau
merupakan seorang pendeta Yahudi (rabbi) daripada kabilah Bani Qainuqa’ di Madinah. Beliau dikatakan berketurunan Nabi Yusuf bin Nabi Ya’akub AS.
Beliau juga seorang yang arif tentang isi kandungan kitab Taurat dan
amat dihormati dalam kalangan kaumnya sendiri. Apabila beliau mengetahui
berita tentang kerasulan Nabi Muhammad SAW, beliau telah bertemu dengan
baginda sendiri untuk menanyakan beberapa persoalan yang hanya boleh
dijawab oleh seorang rasul sebagaimana yang diramalkan dalam Kitab
Taurat. Apabila Nabi Muhammad SAW menjawab soalan-soalan tersebut
sebagaimana yang diwahyukan oleh Malaikat Jibril, beliau mengucap
syahadah, membenarkan kerasulan baginda. Baginda menukar namanya kepada
‘Abdullah dan beliau bersetuju. Baginda juga menggelarnya Abu Yusuf.
‘Abdullah bin Salam RA merupakan antara seorang sahabat Nabi Muhammad
SAW yang utama, bahkan beliau merupakan salah seorang sahabat baginda
yang dijamin syurga oleh baginda sendiri. Apabila orang-orang Yahudi
mengetahui keislaman beliau, maka mereka menghinanya.
‘Abdullah bin Salam RA juga bertindak sebagai pembongkar penipuan
orang-orang Yahudi di Madinah. Pernah berlaku apabila dua orang Yahudi
lelaki dan wanita melakukan zina dihadapkan kepada Nabi Muhammad SAW
yang bertindak sebagai hakim. Baginda memerintahkan supaya mereka berdua
dihukum sebagaimana hukuman zina di dalam Kitab Taurat. Orang-orang
Yahudi mengatakan bahawa hukumannya ialah penghinaan dan sebatan ke atas
mereka berdua lalu mereka membacakan hukuman tersebut daripada Kitab
Taurat. ‘Abdullah bin Salam RA yang menyedari penipuan tersebut
mengarahkan mereka supaya dibacakan isi kandungan sebenarnya iaitu
hukuman rejam. Ini menunjukkan bahawa pengetahuannya yang luas dalam isi
kandungan Kitab Taurat dan beliau seorang yang jujur, tidak
menyembunyikan atau memanipulasi ayat-ayat kebenaran dan hukum-hakam di
dalam kitab suci Yahudi tersebut. Beliau meninggal dunia pada tahun 43
Hijrah semasa zaman pemerintahan Mu’awiyah bin Abi Sufyan RA dan
dikebumikan di Madinah.
Selain ‘Abdullah bin Salam RA, terdapat juga beberapa orang sahabat
Nabi Muhammad SAW daripada kalangan golongan Yahudi. Salah seorang
isteri Nabi Muhammad SAW adalah anak kepada ketua kabilah Yahudi Bani
Nadir iaitu Sofiyyah binti Huyay RA. Beliau dikahwini oleh baginda
selepas Peperangan Khaybar. Ummul Mukminin Sofiyyah RA pernah menangis
kerana beliau tidak tahan dengan sindiran beberapa orang yang
menggelarnya “Puteri Yahudi.” Hal tersebut diadukan kepada suaminya,
Nabi Muhammad SAW, lantas baginda menjawab, “Sekiranya ada orang yang
memanggil kamu dengan gelaran Puteri Yahudi, katakan kepadanya, “Ayahku ialah Nabi Harun, bapa saudaraku pula ialah Nabi Musa.”
Sememangnya Ummul Mukminin Sofiyyah berketurunan Nabi Harun AS. Beliau
memiliki keimanan yang diwarisi daripada nenek moyangnya iaitu Nabi
Harun AS.
‘Abdullah bin Salam RA dan Sofiyyah binti Huyay RA adalah antara
golongan Yahudi yang beriman dan status mereka sebagai sahabat Nabi
Muhammad SAW yang utama dan Ummul Mukminin tidak dapat dinafikan lagi
sehingga terdapat ayat al-Qur’an yang menyatakan bahawa walaupun
terdapat seorang saksi dalam kalangan Bani Israel (Yahudi) yang beriman
dan membenarkan al-Qur’an sebagai wahyu daripada Allah SWT, orang-orang
Yahudi tetap tidak mahu beriman (Surah al-Ahqaf, ayat 10). Ulama tafsir
menyatakan bahawa “seorang saksi (syahid)” dalam ayat tersebut merujuk kepada ‘Abdullah bin Salam RA.
Al-Qur’an dengan jelas menyatakan bahawa di dalam Kitab Taurat dan
Injil yang diturunkan kepada golongan Ahlul Kitab ratusan tahun dahulu
sebelum penurunan al-Qur’an terdapat ramalan tentang kelahiran dan
pengutusan seorang rasul terakhir yang bernama Ahmad (Ahmad merupakan
versi lain bagi nama Muhammad) (Surah As-Sof, ayat 6). Bagi golongan
Ahlul Kitab yang benar-benar arif dan memahami isi kandungan kitab suci
Taurat dan Injil serta benar-benar bersifat jujur dalam mencari
kebenaran, mereka akan menyedari bahawa Nabi Muhammad SAW adalah penutup
sekalian para nabi dan rasul serta penyambung legasi para nabi dan
rasul sebelumnya seperti Nabi Nuh (Noah) AS, Nabi Ibrahim (Abraham) AS,
Nabi Musa (Moses) AS dan Nabi ‘Isa (Jesus) AS dalam menyampaikan risalah
tauhid bahawa “Tiada Tuhan yang layak dan berhak disembah melainkan
Allah SWT.” Ini kerana al-Qur’an sendiri menyatakan bahawa golongan
Ahlul Kitab mengenali identiti Nabi Muhammad SAW (sebagai penutup
sekalian para nabi dan rasul) lebih daripada mereka mengenali anak
mereka sendiri.
Allah SWT berfirman dalam al-Qur’an: “Katakanlah (Muhammad, lebih
umumnya umat Islam, kepada golongan Ahlul Kitab): “Wahai golongan Ahlul
Kitab! Marilah kita bersama (bersetuju) dalam satu kalimah (perkara)
yang bersamaan antara kami dengan kamu, iaitu kita semua tidak akan
menyembah sesuatu pun melainkan Allah, dan kita tidak akan
menyekutukan-Nya dengan sesuatu pun, serta janganlah sebahagian daripada
kita mengambil akan sebahagian yang lain untuk dijadikan orang-orang
yang dipuja dan didewa-dewakan selain daripada Allah.” Kemudian jika
mereka (golongan Ahlul Kitab) berpaling (enggan menerimanya), maka
katakanlah kepada mereka: “Saksikanlah oleh kamu bahawa sesungguhnya
kami adalah orang-orang Islam.” (Surah Ali Imran, ayat 64). Lihat juga dalam Surah al-Ikhlas, ayat 1; Bible, Deutronomy 6:4 dan Mark 12:29.
Untuk maklumat lebih lanjut dan mendalam berkenaan perbincangan ini, para pembaca boleh merujuk sumber-sumber ilmiah di bawah:
Sumber Rujukan
– Ibnu Hibban, Abu Hatim Muhammad,
Tarikh as-Sohabah allazi ruwiya ‘anhum al-Akhbar, Beirut: Darulkutub al-‘Ilmiyyah, 1988.
– Asy-Syaukani, Muhammad bin ‘Ali,
Dar as-Sahabah fi Manaqib al-Qarabah wa as-Sohabah, Damsyik: Dar al-Fikr, 1984.
– An-Nasa’ie, Abu ‘Abdul Rahman Ahmad bin Syu’aib,
Fado’il as-Sohabah, Beirut: Darulkutub al-‘Ilmiyyah, 1984.
– Zulkifli Mohd. Yusoff (Ketua Panel Penulis),
Kamus al-Qur’an, Rujukan Lengkap Kosa Kata dalam al-Qur’an, Selangor: PTS Publications & Distributors Sdn. Bhd., 30 Disember 2015.
– Nasaruddin Awang al-Hafiz,
Catatan Sejarah Rasulullah SAW, terbitan Dr. Aziz Hashim, Februari 2013.
– Harda Haryamanto, “The
Ahl al-Kitab Conception in Islam: Dialogue with Religious Pluralisme Proponents,” dalam
Karsa, Journal of Social and Islamic Culture, Vol. 25, No. 1, Jun 2017, hlm. 200-231.